Το κορίτσι που έσβησε την φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου, 20 χρόνια μετά το συμβάν, βρέθηκε καλεσμένη σε εκπομπή της ΕΡΤ.Πριν από 20 χρόνια, η Φωτεινή που μεγάλωνε στα παιδικά χωριά SOS, έσβησε τη φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Σήμερα, όμως κάνει το διδακτορικό της στη μοριακή βιολογία στο Francis Crick Institute στο Λονδίνο. Η Φωτεινή, μίλ…
To κορίτσι που έσβησε την φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, μιλά στην ΕΡΤ 20 χρόνια μετά το μεγάλο γεγονός
Το κορίτσι που έσβησε την φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, η Φωτεινή Παπαλεωνιδοπούλου, 20 χρόνια μετά το συμβάν, βρέθηκε καλεσμένη σε εκπομπή της ΕΡΤ.
Πριν από 20 χρόνια, η Φωτεινή που μεγάλωνε στα παιδικά χωριά SOS, έσβησε τη φλόγα στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004. Σήμερα, όμως κάνει το διδακτορικό της στη μοριακή βιολογία στο Francis Crick Institute στο Λονδίνο. Η Φωτεινή, μίλησε στην ΕΡΤ, δηλώνοντας πως νιώθει πολύ τυχερή που επιλέχθηκε, ειδικά ενώ βρισκόταν σε πλήρη άγνοια, ούσα μόνο 10 χρονών και στην κατασκήνωση.
Παρά το άγχος της, οι αθλήτριες Αιμιλία Τσουλφά και Σοφία Μπεκατώρου, την βοήθησαν να το ξεπεράσει και να ανέβει στη σκηνή, χαράζοντας ανεξίτηλα εκείνη τη μέρα στην παιδική αλλά και την ενήλικη πλέον μνήμη της Φωτεινής.
Η Φωτεινή δήλωσε πως οι πρόβες που είχαν προηγηθεί δεν αρκούσαν, και σίγουρα δεν την προετοίμασαν για αυτό που θα αντιμετώπιζε εκείνη τη στιγμή. Ένα κατάμεστο στάδιο, μεγάλες οθόνες που την προβάλλαν και στην τηλεόραση, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο.
Οι Ολυμπιακοί αγώνες του 2004, τα πρόσωπα, οι εικόνες, αναβιώνουν στη μνήμη τόσο της Φωτεινής, όσο και των υπόλοιπων Ελλήνων, καθώς όπως είπε «επανέρχεται γιατί νομίζω σαν Έλληνες είμαστε πολύ περήφανοι για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και για αυτό το συζητάμε και μετά από 20 χρόνια».
Η Φωτεινή είδε για πρώτη φορά τον εαυτό της στην οθόνη να σβήνει την Ολυμπιακή φλόγα μέσα στη σχολική της τάξη, όταν ξεκίνησε η επόμενη σχολική χρονιά. Τη συγκινεί η μνήμη του έντονου συναισθήματος συλλογικότητας και χαράς που βίωσε, και θεωρεί πως όλοι και όλες βιώσαν κάτι αντίστοιχο.
«Εύχομαι να έχουμε κι άλλες τέτοιες εμπειρίες στο μέλλον και να εντυπωσιαζόμαστε από τα επιτεύγματά μας όλο και πιο πολύ, συλλογικά και ατομικά βέβαια».